ορεγμίη

ὀρεγμίη και δ. γρφ. ὀρυγμίη ἡ (Α)

ερευγμός, ρέψιμο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἐρυγμός (< ἐρεύγομαι «ρεύομαι»), με αντιμετάθεση τών φωνηέντων (πρβλ. οξυρεγμία)].